Συνέπειες λύσης του γάμου

Ένας γάμος, ανεξάρτητα με ποιο από τους τρόπους λύθηκε, δηλαδή κατ’ αντιδικία, συναινετικά ή με διετή διάσταση, επιφέρει κάποιες συνέπειες.

Αυτές είναι:

• Παύει η υποχρέωση για συμβίωση των συζύγων.
• Παύει η ανάγκη των συζύγων να αποφασίζουν από κοινού για κάθε θέμα του βίου τους.
• Παύει η δυνατότητα του κάθε συζύγου να χρησιμοποιεί το επώνυμο του άλλου συζύγου στις κοινωνικές του σχέσεις.
• Παύει η ευθύνη των συζύγων για εκπλήρωση αμοιβαίων υποχρεώσεων.
• Παύει να ισχύει το τεκμήριο ότι, τα κινητά πράγματα που βρίσκονταν στην κατοχή και των δύο συζύγων, στις μεταξύ τους σχέσεις ανήκαν και στους δύο, και έναντι των δανειστών τους ότι ανήκουν στον οφειλέτη σύζυγο με την εξαίρεση όσων προορίζονταν για την προσωπική χρήση του ενός, οπότε και ανήκαν σε αυτόν.
• Γεννιέται αξίωση του συζύγου συμμετοχής στα αποκτήματα του άλλου, δηλαδή συμμετοχή του σε ο,τιδήποτε απέκτησε, ανάλογα με το ποσοστό που συνέβαλε κατά τη διάρκεια του γάμου.
• Σε περίπτωση που οι σύζυγοι είχαν επιλέξει την κοινοκτημοσύνη, αυτή λήγει αυτοδικαίως με τη λύση του γάμου τους.
• Δημιουργείται το δικαίωμα για το σύζυγο, εφόσον τα εισοδήματά του δεν αρκούν μετά το διαζύγιο, να ζητήσει διατροφή κάτω από κάποιες προϋποθέσεις από τον άλλο σύζυγο.
• Η άσκηση της γονικής μέριμνας είναι δυνατό να ανατεθεί με δικαστική απόφαση στον έναν από τους γονείς, ή αν αυτοί συμφωνούν και στους δύο μαζί, ορίζοντας συγχρόνως τον τόπο διαμονής του τέκνου.
• Παύει το κληρονομικό δικαίωμα και το δικαίωμα για τη νόμιμη μοίρα, που είχαν οι σύζυγοι.